Liceum którego już nie ma

Początki

Po II WŚ, gdy Warszawa jeszcze była daleka od stanu, który można uznać za miasto odbudowane, sąsiednie miejscowości wręcz w lawinowym tempie zwiększały swoje populacje mieszkańców.

Przed wojną z takich miejscowości jak Okęcie młodzież jeździła do szkół średnich do Warszawy.

Po pierwsze, to miejscowości te były populacyjnie za małe na zapełnienie własnych szkoły średniej, po drugie zbyt ubogie na utrzymanie takiej szkoły. Miasteczka i wsie ledwie sobie radziły z organizacją i utrzymaniem szkół podstawowych. No ale w czasie wojny szkoły Warszawskie legły w gruzach tak jak domy mieszkalne. Logicznym rozwiązaniem było, że oprócz odbudowy infrastruktury stolicy, trzeba budować szkoły tam, gdzie mieszkają duże skupiska ludzi poza Warszawą. Zanim jednak Okęcie doczekało się budowy nowego budynku szkolnego, zdążyło wejść w skład Warszawy w ramach rozszerzenia jej granic jaka nastąpiła 5 maja 1951 roku.

Trudno po tylu latach orzec czy dołączenie Okęcia do Warszawy przyspieszyło decyzję o budowie nowego budynku szkolnego, ale faktem jest, że w tym czasie rozpoczęła się budowa nowego obiektu przy ul. Kwiatowej (dziś ul. Gładkiej). Zanim jednak uczniowie wstąpili w progi nowego budynku, w starym przedwojennym obiekcie i postawionym na prędce drewnianym baraku przy Szosie Krakowskiej 68 (dziś al. Krakowska 169) gnieździły się szkoły podstawowe nr 1, 2 i 3, a do tego zainaugurowano w nim 1 września 1953 rok szkolny dla nowo utworzonego 43 Liceum Ogólnokształcące.

Nowy obiekt

Na szczęście ta ciasnota potrwała jedynie 1 rok szkolny i już 1 września 1954 zarówno liceum jak jedna z 3 szkół podstawowych przeprowadziły się do nowego budynku przy ul. Gładkiej 9 (dziś Gładka 16). 2 lata później do szkoły do tarł wiatr zmian historii i udało się u władz przeforsować na fali odwilży możliwość utworzenia 174 szczepu Warszawskich Drużyn harcerzy i Harcerek. Tym samym od końca 1957 korytarze szkoły zaroiły się od harcerskich mundurków noszonych zarówno przez uczniów liceum jak i szkoły podstawowej.

Patron

W roku 1963 liceum przyjęło imię patrona Andrzeja Struga. Uczniowie mieli szczęście jeszcze przez wiele lat mieć kontakt osobisty z wdową po patronie swojej szkoły panią Nellą Strugową.

Imię patrona, sztandar z napisem „Ojczyzna, Nauka, Praca”, zaangażowanie i wytężona praca kadry pedagogicznej sprawiły, że szkoła szybko zyskiwała w rankingach wyników nauczania, a absolwenci coraz liczniej dostawali się na państwowe uczelnie. Szkoła się rozwijała, młodzież angażowała się nie tylko w naukę, ale w harcerstwo i życie szkoły choćby poprzez wydawanie gazetek szkolnych „Buńczuk”, „WZLOT” i „My”.

Zmiany

Na przełomie czerwca i lipca 1980 roku decyzją władz oświatowych Zespół Szkół Mechaniczno-Elektrycznych nr 1 z ul. Radomskiej 13/21 przeniesiony zostaje na ul. Gładką 16, na miejsce zlikwidowanego Liceum Ogólnokształcącego im. Andrzeja Struga.

Po dziewięciu latach, 31 maja 1989 r. Kurator Oświaty i Wychowania w Warszawie nadaje Zespołowi Szkół Mechaniczno-Elektrycznych Nr 1 imię BOHATERÓW NARWIKU.

W ten sposób ostatecznie wymazano z oświatowej mapy Polski zasłużone, renomowane liceum Nr 43 im. A. Struga w Warszawie.

Upamiętnienie

Na szczęście uczniowie dawnego liceum, harcerze oraz nieliczni żyjący jeszcze nauczyciele powzięli inicjatywę upamiętnienia istnienia tego zasłużonego liceum w naszej dzielnicy. Ich staraniem została ufundowana i zamontowana na budynku szkoły przy ul. Gładkiej 16 tablica upamiętniająca istnienie LO 43 im. A. Struga. Uroczystość odbyła się w sobotę 16 listopada 2024. Najpierw zgromadzeni uczestniczyli w mszy świętej w nieodległym kościele Św. Franciszka z Asyżu, następnie grupa blisko 50 osób przybyła przed budynek dawnej swoje szkoły, gdzie odbyło się uroczyste odsłonięcie tablicy połączone ze zwiedzaniem szkoły. U wielu uczestników odżyły wspomnienia spędzonych w tej szkole lat. Na zakończenie uczestnicy uroczystości poszli na uroczysty obiad zorganizowany w jednym z hoteli przy al. Krakowskiej.